2018 г. — 285 гадоў з часу пабудовы Чарнаўчыцкай царквы Параскевы Пятніцы, помніка драўлянага дойлідства (Брэсцкі р-н, 1733)
Зыходзячы з запісаў архіўных дакументаў вынікае, што першая драўляная царква імя святой пакутніцы Параскевы ў мястэчку Чарнаўчыцы Берасцейскага павета (цяпер аграгарадок Брэсцкага раёна Брэсцкай вобласці) існавала ўжо ў 1459 г. і размяшчалася ў цэнтры паселішча. Тая царква згарэла, у 1733 г. быў пабудаваны новы храм, драўляны, з разным іканастасам.
2017 г. — 40 гадоў з часу закладкі Брэсцкага парку воінаў-інтэрнацыяналістаў (1977)
У 1970-я гады г. Брэст бурна развіваўся на ўсход, будаваліся жылыя мікрараёны «Усход-2», «Усход-3». Паміж вуліцай Маскоўскай і ракой Мухавец на базе сасновых і бярозавых пасадак, пойменых лугоў у 1977 годзе быў закладзены гарадскі парк культуры і адпачынку. Новаму, другому парку горада, было дадзена імя 60-годдзя Кастрычніка ў гонар Вялікай Кастрычніцкай сацыялістычнай рэвалюцыі. Архітэктурны праект рапрацавалі Міхаіл Міхайлавіч Гайдуковіч і Анатоль Дзмітрыевіч Кудзіненка.
6 лістапада 2018 г. — 60 гадоў з дня адкрыцця помніка Уладзіміру Ільічу Леніну (1870–1924) у г. Брэсце (1958)
Брэсцкія сацыял-дэмакраты пазнаёміліся з працамі У. І. Леніна (1870–1924) у канцы ХIХ ст. Уладзімір Ільіч 29 ліпеня 1900 года праязджаў праз г. Брэст-Літоўск (цяпер Брэст), калі накіроўваўся за мяжу, дзе наладжваў выданне газеты «Искра». У Брэст-Літоўску дзейнічала група ленінскай «Искры», у 1912–1914 гадах праўдзісцкая група збірала і пасылала сродкі ў фонд газеты «Правда», заснаванай У. І. Леніным. Брэст-Літоўск 30 разоў узгадваецца ў прамовах, дакладах, артыкулах і тэлеграмах У. І. Леніна ў сувязі з Брэсцкім мірам 1918 года.
2017 г. — 515 гадоў з часу пабудовы Мікітаўскай царквы ў в. Здзітава, помніка драўлянай архітэктуры Беларускага Палесся (Жабінкаўскі раён; 1502)
Свята-Мікітаўская царква размешчана на правым беразе ракі Мухавец у вёсцы Здзітава Жабінкаўскага раёна Брэсцкай вобласці, якая ў снежні 2017 года далучана да горада Жабінкі.
24 жніўня 2017 г. — 20 гадоў з дня асвячэння ўзноўленага Крыжа Еўфрасінні Полацкай у Сімяонаўскім саборы г. Брэста (1997)
Крыж Еўфрасінні Полацкай — унікальны твор старабеларускага эмальернага мастацтва, помнік пісьменства ХІІ ст., рэлігійная і духоўная святыня беларусаў. Шасціканцовы напрастольны крыж быў выраблены ў 1161 годзе па заказе Прадславы (у манастве Еўфрасінні), дачкі полацкага князя Георгія Усяслававіча, полацкім майстрам Лазарам Богшай для царквы Святога Спаса ў г. Полацку.
28 красавіка 2017 г. – 55 гадоў з дня ўстаноўкі помніка Мікалаю Васільевічу Гогалю (1809–1852), рускаму пісьменніку, у г. Брэсце (1962)
Да 110-х угодкаў з дня смерці рускага пісьменніка Мікалая Васільевіча Гогаля 28 красавіка 1962 года ў г. Брэсце быў устаноўлены помнік. Месца для яго абрана на вуліцы яго імя ля перакрыжавання з вуліцай Леніна. Бронзавы бюст вышынёй 1,1 м выканаў скульптар А. Я. Шмакаў. Бюст пісьменніка ўстаноўлены на бетонным пастаменце вышынёй 2 м, на ім сціплы надпіс «Н. В. Гоголь». Перад помнікам размешчана кветкавая клумба. Гэта быў першы ў абласным цэнтры помнік дзеячу культуры і мастацтваў. У снежні 2000 года помнік адрэстаўрыраваны, пастамент абліцаваны светла-шэрым гранадыярытам з пражылками цёмна-шэрага дыярыту, які даставілі з Жытомірскай вобласці (Украіна).
20 верасня 2017 г. — 400 гадоў з часу першага ўспаміну Свята-Успенскай царквы ў в. Булькова Жабінкаўскага раёна (1617); 120 гадоў з часу пабудовы Свята-Успенскай царквы (1897), помніка архітэктуры рэстраспектыўна-рускага стылю
Царква Успення Багародзіцы ў вёсцы Булькова Берасцейскага павета Берасцейскага ваяводства ВКЛ (цяпер Пятровіцкага сельсавета Жабінкаўскага раёна Брэсцкай вобласці) упершыню ўзгадваецца 20 верасня 1617 года ў даравальнай грамаце графа Андрэя Масальскага, дзяржаўнага дзеяча ВКЛ. Храм спачатку быў уніяцкім, а з 1839 года – праваслаўны. Драўляная царква са званіцаю напрыканцы ХІХ ст. прыйшла ў нягоднасць.
4 кастрычніка 2016 г. — 85 гадоў з пачатку богаслужэнняў у Свята-Пакроўскім саборы г. Баранавічы (1931), помніка архітэктуры неакласіцызму
У г. Баранавічы Мінскай губерні (цяпер Брэсцкай вобласці) у 1908 годзе была пабудавана драўляная праваслаўная царква. Падчас Першай сусветнай вайны, калі ў горадзе знаходзілася Стаўка Мікалая II, царква была павялічана прыбудовамі (1915). Але царква праіснавала нядоўга, згарэла ў ноч 2 мая 1921 года, пасля святочнай вячэрні першага дня Вялікадня.
Прыход пастанавіў узнавіць храм на месцы папялішча. Першы план новага храма склаў варшаўскі архітэктар Мікалай Абалонскі. Затым у распрацоўку праекта ўключыўся архітэктар Станіслаў Філісевіч. На пабудову храма жыхары Баранавічаў сабралі 36 тысяч злотых, 8 тысяч выдаў Баранавіцкі гарадскі магістрат, улады Польшчы адлічвалі значныя сумы тры гады запар.
26 красавiка 2017 г. – 175 гадоў з часу пабудовы Брэсцкай крэпасці (1842), помнiка абарончай архiтэктуры ХIХ ст.
У канцы ХVIII ст. у сувязi з неабходнасцю ўмацавання заходнiх рубяжоў Расiйскай імперыі ўрад вырашае пытанне аб узвядзеннi на месцы старажытнага горада Брэст-Літоўска (цяпер Брэст) ваеннай крэпасцi, якая б змагла служыць апорным пунктам для дзеючай армii ў гэтым раёне. Усяго на заходняй гранiцы меркавалася ўзвесцi дзесяць магутных крэпасцей першай лiнii, у т. л. крэпасць Брэст-Лiтоўск.
У 1796 годзе iнжынер-генерал Карл Іванавіч Оперман склаў iнструкцыю «Для агляду новай гранiцы з Прусiяй i Аўстрыяй», дзе выказаў меркаванне аб выкарыстаннi Брэст-Лiтоўска. Хутка на разгляд было прадстаўлена некалькi праектаў крэпасцей. Канчатковае рашэнне аб будаўнiцтве Брэст-Лiтоўскай крэпасцi з’явiлася ў 1829 годзе. К. I. Оперман па загадзе імператара пасылае будаўнiка ўмацавання iнжынер-палкоўнiка А. I. Фельдмана для ўзгаднення праектаў крэпасцi з мясцовасцю i для праектавання ўмацаванняў.
2015 г. – 50 гадоў з часу пабудовы першых у Брэсцкай вобласці курганоў Славы – помнікаў воінам-вызваліцелям ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў і ахвярам Вялікай Айчыннай вайны (1965)
Да 20-годдзя Вялікай Перамогі ў СССР актывізаваўся грамадскі рух за захаванне памяці аб Вялікай Айчыннай вайне. Паявіліся шматлікія манументы, помнікі, мемарыялы, у тым ліку курганы, якія вядомы з глыбокай старажытнасці як форма ўшанавання памяці памерлых.